Wandelen in Schermer: Tussen recht en grillig (10 km)
(West-Graftdijk - Driehuizen - Zuidschermer - West-Graftdijk)
Bron: Noord Hollands Dagblad - Gepubliceerd op 06 april 2012
Driehuizen. Foto HDC Media/Mark Minnema
Tussen oude en nieuwe polders gaat het deze keer, op de grens van de grillige Eilandspolder en de strakke Schermer. We beginnen in een dorpje waar je eigenlijk altijd voorbijraast: West-Graftdijk. Terwijl het er al vele eeuwen ligt. Het schijn dat het ook vroeger al 'uit de richting' lag, en dat dit pas veranderde met de aanleg van de provinciale weg.
Nu valt in eerste instantie de nieuwbouw op, maar het dorp heeft pittoreske plekjes. We beginnen, natuurlijk, bij het godshuis, een prachtig, typisch Noord-Hollands kerkje dat stamt uit 1651. Ook voor het kleine West-Graftdijk, een kleine gemeenschap die hoorde bij Graft, was dat de Gouden Eeuw. De mensen vonden emplooi in de walvis- en haringvangst, de vloten voeren uit in Driehuizen, Graft of Schermerhorn. Desondanks was het bouwen van een kerk duur, dus kreeg men toestemming belasting te heffen op het bier.
Bij de kerk, mooi aan het water gelegen, lopen we het dorp uit onder de (snel)weg die nogal bruut een heel mooi stukje van West-Graftdijk doorsnijdt. Een sluis, oude dijkhuisjes, geknotte wilgen, geiten. En even later de leegte. We nemen het smalle Oudelandsdijkje. Het kronkelt, dus bevinden we ons aan de rand van de Eilandspolder. Een eiland, inderdaad, maar dan hebben we het wel over de tijd dat de Schermer en de Beemster nog plassen water waren, de zestiende eeuw dus. Waar de Schermer en Beemster toonbeeld zijn van efficiëntie, is de Eilandspolder eerder een 'rommeltje'. Realiseer je overigens wel dat dit over een tijdje tot de gemeente Alkmaar behoort, als de stad er Graft-De Rijp bij krijgt.
Voorbij de bocht komen we bij een zwarte schuur genaamd De Molenaar. Landschap Noord-Holland gebruikt deze als uitvalsbasis voor onderhoud van het gebied. Dat gebeurt zonder grote machines, die verdraagt de oude polder niet. Gemaaid wordt er wel, om te voorkomen dat het gebied verandert in een moerasbos, maar dan met kleine apparaten of de hand. De schuur is ook het beginpunt van vaartochtjes door de Eilandspolder. Let ook even op het huisje even verderop, een 'afgezaagde' molen.
Aan de horizon daagt Driehuizen, een dorpje dat vele eeuwen geleden ontstond rond een overhaal (op de plek van de huidige kerk) die boten over de dijk de Schermeer in trok. Dat trok bedrijvigheid aan. Nu is het dorp vooral bekend van café De Vriendschap, waar je bootjes kunt huren en lekker in de tuin kunt zitten.
We gaan linksaf het dorp uit en nemen de kaarsrechte weg naar Zuidschermer. Hier werd het van 1633 tot 1635 in keurige rechthoeken drooggemalen. Meteen rechts op de hoek het Zwarte Kerkje uit 1665, dat niet zwart meer is. Het Rijksmonument is een
van de weinig overgebleven voorbeelden van een stolpkerk: een stolp met een klokkentoren op de top. De oorspronkelijke zwarte houten betimmering verdween toen in de negentiende eeuw een bakstenen muur rondom werd gezet. Overigens is de St. Michaelkerk aan de overkant, een bouwwerk uit het begin van de twintigste eeuw, ook bijzonder de moeite waard.
Vanaf het Zwarte Kerkje nemen we het fietspad in zuidelijke richting en bij de Blokkerweg meteen links. We gaan recht op Poldermolen K af. Daar gaan we rechtdoor via het fiets/wandelpad het land in. Een mooi doorsteekje dat uitkomt bij gemaal Juliana. Gebouwd in 1929 maakte het de poldermolens voorgoed overbodig. We steken rechtsaf de Oostdijk op, met uitzicht over zowel Schermer als Eilandspolder. Bij het meertje, de 'Vuile Graft' linksaf, en even verderop een trapje naar beneden nemen om weer in West-Graftdijk terug te keren.
Bron: Mark Minnema
Begin- en eindpunt: West-Graftdijk, bij de kerk
Afstand: 10 km
